Podstawowe cele i założenia
1. Docieramy do istoty prawdy o Bogu we wspólnocie Kościoła. „Św. Hieronim przypomina, że ‘nie możemy nigdy sami czytać Pisma świętego. Spotykamy zbyt wiele zamkniętych drzwi i łatwo błądzimy. Biblia została napisana przez lud Boży i dla ludu Bożego, pod natchnieniem Ducha Świętego. Jedynie w tej komunii z ludem Bożym możemy rzeczywiście dotrzeć z naszym „my” do istoty prawdy, którą Bóg chce nam przekazać’”. (Benedykt XVI, adhortacja Dei Verbum, 30)
2. Jesteśmy stopniowo wprowadzani w istotne zagadnienia teologiczne „’Niech studium ksiąg świętych stanie się niejako duszą świętej teologii’ – to stwierdzenie z Konstytucji dogmatycznej Dei Verbum stało się nam w tych latach coraz bliższe. Możemy powiedzieć, że w epoce po Soborze Watykańskim II w dziedzinie studiów teologicznych i egzegetycznych często odwoływano się do tych słów jako znaku nowego zainteresowania Pismem świętym”. (Benedykt XVI, adhortacja Dei Verbum, 31)
3. Docieramy do senstu tekstu biblijnego jako aktualnego Słowa Bożego „W swojej pracy interpretacyjnej egzegeci katoliccy nie powinni nigdy zapominać, że tym, co interpretują, jest słowo Boże. Ich zadanie nie kończy się wraz z rozróżnieniem źródeł, określeniem form lub wyjaśnieniem zabiegów literackich. Cel ich pracy zostaje osiągnięty dopiero wtedy, gdy wyjaśnią sens tekstu biblijnego jako aktualnego słowa Bożego”. (Benedykt XVI, adhortacja Dei Verbum, 33)
4. Studiujemy Stary i Nowy Testament jako objawienie aktualne dla chrześcijan. „Przede wszystkim jest oczywiste, że sam Nowy Testament uznaje Stary Testament za słowo Boże i dlatego przyjmuje autorytet świętych Pism narodu żydowskiego. Uznaje je implicite, posługując się tym samym językiem i nawiązując często do fragmentów owych Pism. Uznaje je w sposób wyraźny, przytacza bowiem wiele jego fragmentów i posługuje się nimi w argumentacji. Tak więc argumentacja opierająca się na tekstach Starego Testamentu stanowi w Nowym Testamencie decydującą wartość, przewyższającą rozumowanie czysto ludzkie. W czwartej Ewangelii Jezus stwierdza, że 'Pisma nie można odrzucić’ (J 10, 35), a św. Paweł precyzuje w szczególności, że Objawienie Starego Testamentu jest nadal aktualne dla nas chrześcijan (por. Rz 15, 4; 1 Kor 10, 11). Ponadto stwierdzamy, że 'Jezus z Nazaretu był Żydem, a Ziemia Święta jest macierzystą ziemią Kościoła’; korzenie chrześcijaństwa znajdują się w Starym Testamencie i chrześcijaństwo zawsze czerpie pokarm z tych korzeni. Dlatego zdrowa nauka chrześcijańska zawsze odrzucała wszelkie odradzające się formy marcjonizmu, który na różne sposoby przeciwstawia Stary Testament Nowemu.” (Benedykt XVI, adhortacja Dei Verbum, 40)
5. Wzrastamy w osobistej świętości „Św. Teresa od Jezusa, karmelitanka, która w swoich pismach nieustannie nawiązuje do obrazów biblijnych, by objaśnić swoje doświadczenie mistyczne, wspomina, że sam Jezus jej objawia, iż 'całe zło świata bierze się z braku jasnego poznania prawdy Pisma świętego’. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus odkrywa w Miłości swoje osobiste powołanie podczas rozważania Pism, w szczególności rozdziałów 12 i 13 Pierwszego Listu do Koryntian. Ta święta karmelitanka opisuje zafascynowanie Pismem świętym: 'Zaledwie skieruję spojrzenie na Ewangelię świętą, natychmiast oddycham wonią życia Jezusa i wiem, w którą biec stronę'”. (Benedykt XVI, adhortacja Dei Verbum, 48)